Tri najgora meseca, novembar, decembar i januar

Najgori meseci za zatočenike bili su novembar, decembar i januar. U ovim mesecima ljudi su ubijani bez razlike, pa i na samom radu iz čista mira. Tada i transporti koji su stizali za logor nisu više čitavi ulazili unutar logora, nego su već na ulazu u logor ustaše ubijali ili klali noževima dobar procenat pristiglih. Tako je partija zatočenika iz Slavonske Požege od 60 ljudi sva pobijena u dvorištu Bačićeve ciglane, pred samom kancelarijom logora. Naravno, da se nije moglo saznati koji su ljudi bili u ovoj partiji. U to vreme stigla je iz Karlovca jedna velika partija od 160—180 ljudi, koji su ubrzo svi osim dvojice „likvidirani“, i to ostali su na životu Vujo Vorkapić, obućar i Ogrizović Đuro, trgovački pomoćnik. Znam da su iz Karlovačke grupe ubijeni Mudrinići, otac i sin. Kako su ljudi stalno gonjeni na rad, a ishrana je bila više nego bedna, broj iznemoglih i bolesnih sve je većma rastao, tako da je pored ustaškog ubijanja svaki dan i umiralo po 10—15 ljudi.

Iz Memoranduma SPC, svedočenje Đurković Simo
Arhiv muzeja SPC – Ostavština R. Grujića
Jasenovac mesto natopljeno krvlju nevinih – Spomenica, Sveti arhijerejski sinod Srpske pravoslavne crkve, Beograd, 1990. str.50

.